ကရင် ငြိမ်းချမ်းရေးကောင်စီ(KPC)၊ရခိုင်အမျိုးသားလွတ်မြောက်ရေးပါတီ(ALP)၊မြန်မာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာ ကျောင်းသားများဒီမိုကရက်တစ်တပ်ဦး(ABSDF)၊ပအို့ဝ်အမျိုးသားလွတ်မြောက်ရေးအဖွဲ့ချုပ် (PNLO)၊ ချင်းအမျိုးသားတပ်ဦး(CNF)တို့သည် အစိုးရနှင့်အပစ်အခတ်ရပ်စဲရေး လက်မှတ်ရေးထိုးမည်ဟု ထုတ်ပြန် ကြေညာလိုက်သည်။
သို့သော် ကရင်နီအမျိုးသားတိုးတက်ရေးပါတီ (KNPP) ၊ကချင်လွတ်လပ်ရေးအဖွဲ့ (KIO)၊ရှမ်းပြည်တိုး တက်ရေးပါတီ(SSPP)၊မွန်ပြည်သစ်ပါတီ(NMSP)၊မြန်မာအမျိုးသားဒီမိုကရေစီမဟာမိတ်တပ်မတော် (MNDAA)ကိုးကန့်တပ်ဖွဲ့၊ပလောင်(တအာင်း)အမျိုးသားလွတ်မြောက်ရေးတပ်မတော်(TNLA)နှင့် ရက္ခိုင့်တပ်မတော်(AA)တို့က တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အားလုံးပါဝင်လက်မှတ်ထိုးရေးကို အစိုး ရက သဘောတူမှသာ အပစ်ရပ်စာချုပ်ကို လက်မှတ်ထိုးမည်ဟု ဆိုသည်။
ထို့ပြင် အစိုးရနှင့်အပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးမလုပ်ဘဲ နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲအဆင့်တွင်ဝင်ရောက်ရန် သဘော တူထားသည့် ရခိုင်အမျိုးသားကောင်စီ (ANC)၊လားဟူဒီမိုကရက်တစ်အစည်းအရုံး(LDU) နှင့် ‘ဝ’ အမျိုး သားအဖွဲ့ချုပ်(WNO)တို့လည်း စာချုပ်လက်မှတ်မထိုးသေးသည့် တိုင်းရင်းသားအဖွဲ့များနှင့်အတူ ရပ် တည်ကြမည်ဖြစ်ပြီး အစည်းအဝေးသို့ လေ့လာသူအဖြစ် တက်ရောက်နေကြသော ရှမ်းပြည်ပြန်လည် ထူထောင်ရေးကောင်စီ၊ရှမ်းပြည်တပ်မတော်တောင်ပိုင်း(RCSS/SSA)နှင့် အမျိုးသားဒီမိုကရက်တစ်မ ဟာမိတ်တပ်ပေါင်းစု(NDAA)မိုင်းလားအဖွဲ့တို့လည်း လက်မှတ်ထိုးရန် အခြေအနေကို စောင့်ကြည့် သွားမည်ဖြစ်သလို UWSA ဝပြည်နယ်သွေးစည်းညီညွတ်ရေးအဖွဲ့ကလည်း အပစ်ရပ်စာ ချုပ်ကို လက် မှတ်ထိုးမည်မဟုတ်ဟု သဘောထားထုတ်ပြန်ထားပြီးဖြစ်သည့်အတွက် အစိုးရပြောဆိုနေသည့် တ နိုင်ငံလုံးအပစ်ခတ်ရပ်စဲရေး၏ရှေ့အလားလာ မည်သို့ဆက်ဖြစ်လာမည်ကို စောင့်ကြည့်ရအုံးမည် ဖြစ်သည်။
တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့၏ All for One ပျောက်သွားပြီးလား
အစိုးရနှင့်လက်မှတ်ထိုးမည့် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များသည် အောက်တိုဘာ ၃ ရက်နေ့တွင် ပြည်ထောင်စုငြိမ်းချမ်းရေးဖော်ဆောင်ရေးအဖွဲ့နှင့်တွေ့ဆုံမည်ဖြစ်ပြီး အောက်တိုဘာလအလယ်တွင် လက်မှတ်ရေးထိုးနိ်ုင်ဖွယ်ရှိသည်ဟု သတင်းများက ဆိုသည်။
ယခုကဲ့သို တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များတွင် အပစ်ရပ်စာချုပ်ကို လက်မှတ်ထိုးသည့်အဖွဲ့ နှင့်မထိုးသည့်အဖွဲ့ဟူ၍ သဘောထားကွဲနေသည့်အပေါ် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အားလုံး၏ One For All ဆိုသည့်ရပ်တည်မှု ပြီးဆုံးသွားပြီးလောဟု မေးစရာ ဖြစ်လာပါသည်။
စက်တင်ဘာလ ၃၀ ရက်နေ့ထုတ် ထိပ်သီးအစည်းအဝေး၏ထုတ်ပြန်ချက်တွင် ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင် စုတည်ဆောက်ရေးအတွက် တူညီသောရည်မှန်းချက်ရှိသော်လည်း မတူညီသည့်ချဉ်းကပ်မှုနည်းနာ များရှိနေခြင်းကို ဂရုပြုလျှက် လက်ရှိအခြေအနေနှင့်ကိုက်ညီသည့်လက်တွဲဆောင်ရွက်ရမည့်နည်းနာ များရှာရန်နှင့်နိင်ငံရေး၊စစ်ရေးအခြေအနေအမျိုးမျုးိကြောင့် တပြည်လုံးအပစ်ခတ်ရပ်စဲရေးစာချုပ်ကို တိုင်းရင်းသားအဖွဲ့အားလုံးပါဝင်လက်မှတ် ရေးထိုးနိုင်ခြင်း မရှိသေးသော်လည်း နိုင်ငံရေးမူဘောင် ရေး ဆွဲခြင်း၊နှစ်ဖက်လိုက်နာရမည့်စစ်ဖက်ဆိုင်ရာစည်းကမ်းများရေးဆွဲရေး၊ ပူးတွဲစောင့်ကြည့်ရေးကော်မတီ ဖွဲ့စည်းရေးနှင့်နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲလုပ်ငန်းစဉ်များတွင် အတူတကွပါဝင်နိုင်ရေးအတွက် တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အစည်းများ ဆက်လက်ကြိုးပမ်းသွားမည်ဟုသာ ပါရှိသည့်အတွက် ယခင်ရပ်တည်ချက် ဖြစ်သည့် One For All မျိုး မဟုတ်တော့ပါ။
အပစ်အရပ်စာအုပ် Open Book ဖွင့်ထားခြင်းသည် အလုပ်ဖြစ်မည်လော။
အစိုးရနှင့်လက်မှတ်ထိုးမည့် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များသည် နိုင်ငံရေးမူဘောင်ရေးဆွဲနှင့်အ ပစ်ခတ်စောင့်ကြည့်ရေးလုပ်ငန်းများတွင် ပါဝင်ခွင့်ရသော်လည်း လက်မှတ်မထိုးသည့်အဖွဲ့များအပေါ် အစိုးရက မည်သို့ သဘောထားမည်ကို တိတိကျကျ မသိရသေးပေ၊ စက်တင်ဘာ ၂၆ ရက်နေ့ သံဖြု ဇရပ်မြို့တွင် မွန်ပြည်သစ်ပါတီဥက္ကဌ နိုင်ထောမွန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သော ပြည် ထောင်စုငြိမ်းချမ်ရေးဖော်ဆောင် ရေးလုပ်ငန်းကော်မတီဒုဥက္ကဌ ဦးအောင်းမင်းက မွန်ပြည်သစ်ပါတီ အနေဖြင့် ယခုလက်မှတ်မထိုးသေး လည်း စက်တင်ဘာ ၁၅ ရက်အထိ လက်မှတ်ထိုးစာအုပ်ဖွင့်ထားမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ လက်မှတ်မထိုး ပါက နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲတွင် လေ့လာသူအဆင့်သာ တက်ရောက်ခွင့်ရှိမည်ဟု ပြောဆိုသွားသည်ကို ကြည်ခြင်းအားဖြင့် လက်မှတ်မထိုးသည့်အဖွဲ့အစည်းများအပေါ် အချိန်ကါလတခုအထိ လက်မှတ်ထိုး မည့်စာအုပ်ကို ဖွင့်ထားမည်သဘော ရှိနေပေသည်၊။
သို့သော် အစိုးရသည် ဆွေးနွေးပွဲတွင် တစ်ဆို့နေသည့် တိုင်းရင်းသားတို့၏တောင်းဆိုချက်ဖြစ်သည့် အားလုံးပါဝင်ရေးနှင့်အားလုံးမပါဝင်နိုင်သော်လည်း ကျန်နေနိုင့်မည့်အဖွဲ့အပေါ် ထိုးစစ်မပြုရေး၊နိုင်ငံရေး ဆွေးနွေးပွဲတွင် ပါဝင်နိုင်ရန် အာမခံချက်ပေးရေးစသည်ကို အဖြေမရှာဘဲ သဘောထားကြီးမားဟန် လက်မှတ်ထိုးစာအုပ် Open Book ဖွင့်ထားသည်မှာ လက်တွေ့မကျပေ။
အစိုးရ၏ Divide and rule သပ်သျှိုဖြိုခွဲနည်းဗျူဟာ
ယခုလက်မှတ်ထိုးမည့် ၇ ဖွဲ့သည် မြန်မာပြည်တောင်ပိုင်းကို အခြေခံသည့်အဖွဲ့ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်၊ ရခိုင်အမျိုးသားလွတ်မြောက်ရေးပါတီ၊မြန်မာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာကျောင်းသားများဒီမိုကရက်တစ်တပ်ဦး၊ ပအို့ဝ်အမျိုးသားလွတ်မြောက်ရေးအဖွဲ့ချုပ်တို့သည် အများသောအားဖြင့် ကရင်အမျုးိသားအစည်းအရုံး ၏နယ်မြေထဲတွင် အခြေချထားသည့်အဖွဲ့ဖြစ်သည်၊ မွန်နှင့် ကရင်နီမှအပ လက်မှတ်မထိုးသည့် ကျန်အဖွဲ့ များသည် မြောက်ပိုင်းဒေသက အဖွဲများဖြစ်သည်။
မြောက်ပိုင်းရှိ တိုင်းရင်းသားလက်နက် ကိုင်အဖွဲ့အစည်းများသည် နယ်မြေထိစပ်မှုများရှိပြီး အင်အား အရလည်း လက်မှတ်ထိုးထားသည့်အဖွဲ့များအထက် များစွာ သာနေပေသည်၊ကချင်အဖွဲ့တွင် တိုက် အင်အား တသောင်းဝန်းကျင်ခန့်ရှိသလို ဝအဖွဲ့တွင်လည်း တိုက်အင်အားသုံးသောင်းဝန်းကျင် ရှိနေ သည်၊ ကျန်အဖွဲ့များတွင်လည်း တိုက်အင် အား ထောင်ဂဏန်းအသီးသီးတွင် ရှိနေသဖြင့် မြောက်ပိုင်းရှိ တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များ၏ အင်အားသည် မသေးပေ။
အစိုးရသည် ၁၉၉၄ ခုနစ်ကတည်းက အစိုးရနှင့်ငြိမ်းချမ်းရေးရယူထားသည့် ကချင်လွတ်မြောက်ရေး အဖွဲ့နှင့် ၂၀၁၀ ခုနစ်တွင် တိုက်ပွဲပြန်လည်ဖြစ်ပွားလာပြီး ယခုအခါ ရခိုင်၊ တအောင်း၊ ကိုးကန့်၊ ရှမ်းအဖွဲ့ နှင့်ပါ တိ်ုက်ပွဲဖြစ်ပွားနေသဖြင့် မြန်မာပြည်မြောက်ပိုင်းဒေသတခုလုံးနီးပါး စစ်မီးတောက်လောင်နေ သည်ကိုတွေ့ရပေသည်၊ဖေဖေါ်ဝါရီလတွင် ဖြစ်ပွားသည့် အစိုးရနှင့်အင်အားထောင်ဂဏန်းကျော်သာ ရှိသည့်ကိုးကန့်အဖွဲ့စစ်ပွဲတွင် အစိုးရတပ်အထိနာခဲ့ပြီး မြောက်ပိုင်းစစ်မျက်နာတခုလုံးကို ရင်ဆိုင် နိုင်ရန် အစိုးရသည် တောင်ပိုင်းလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များကို အပစ်ရပ်ရေး သဘောတူညီချက်များနှင့် ထိန်းထားပြီး မြောက်ပိုင်းအဖွဲ့ကို ချေမှုန်းဖွယ် ရှိနိုင်ပါသည်။
ဤနည်းသည် ၁၉၉၀ အလွန် နဝတစစ်အစိုးရလက်ထက်တွင် ကျင့်သုံးခဲ့ပါသည်၊၁၉၈၈ ခု တနိုင်ငံလုံး လူထုအုံးကြွမှုကို အကြမ်းဖက်ပစ်ခတ်နှိမ်နင်းပြီး အာဏါရလာသော နဝတအစိုးရသည် ပြည်တွင်း၊ ပြည်ပဖိအား အပြင်အထန် ကြုံတွေ့နေရချိန်တွင် အပစ်ခတ်ရပ်စဲရေးနည်းဖြင့် တိုင်းရင်းသားလက်နက် ကိုင်အဖွဲ့အစည်းများကို ဖြိုခွဲနိုင်သလို ပြည်တွင်းနိုင်ငံရေးအကြပ်အတည်းကိုလည်း ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့သည်၊
ထိုအချိန်က အစိုးရသည် မြောက်ပိုင်းတိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အစည်းများဖြစ်သည့် ကချင်၊ ကိုးကန့်၊ဝ စသည့် အဖွဲ့များကို အခွင့်အရေးမျိုးစုံနှင့်စည်းရုံးနေသည့်အချိန်တွင် တောင်ပိုင်းလက်နက် ကိုင်အဖွဲ့များဖြစ်သည့် ကရင်၊ကရင်နီနှင့်မွန်ဒေသတို့ကို အကြီးအကျယ် ထိုးစစ်ဆင်ခဲ့ပါသည်၊အထူး သဖြင့် အတိုက်ခံအင်အားစုများ စုစည်းရာ ကရင်အမျိုးသားအစည်းအရုံးထိန်းချုပ်ရာဒေသကို အကြီး အကျယ် ထိုးစစ်ဆင်ခဲ့သလို ကရင်အမျိုးသားအစည်းအရုံး ဖြိုကွဲအောင်လည်း လုပ်ဆောင်ခဲ့ပါသည်၊ နောက်ဆုံးတွင် ဒီမိုကရေစီအကျိုးပြုကရင်အမျိုးသားတပ်မတော်နှင့်၊ကရင်ငြိမ်းချမ်းရေးကောင်စီတို့ က ရင်အမျိုးသားအစည်းအရုံးမှ ခွဲထွက်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ကရင်တို့၏ဌာနချုပ်မာနာပလောအပါဝင် ကရင် ဒေသအများအပြား လက်လွတ် ဆုံးရှံးခဲ့ရသည်။
သို့ဖြင့် အစိုးရသည် ယခုကြုံတွေ့နေသော နိုင်ငံရေးအကြပ်အတည်း အထူးသဖြင့် ရွေးကောက်ပွဲ အကြပ်အတည်းကို ကျော်လွားနိုင်ရန် အပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးလက်မှတ်ထိုးနည်းဖြင့် တိုင်းရင်းသားတို့၏ လက်နက်ကိုင်တပ်ပေါင်းစုလည်း ဖြိုခွဲနိုင်သလို ပြည်တွင်းထောက်ခံမှုလည်း ရသည့် သပ်သျှိုဖြိုခွဲ ရေးနည်းဗျူဟာများလားဟု တွေးစရာဖြစ်လာပါသည်။
အားလုံးမပါဝင်နိုင်သည့် နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲသည် အလုပ်ဖြစ်မည်လား
စက်တင်ဘာလ ၃၀ ရက်နေ့ထုတ် ထိပ်သီးညီလာခံထုတ်ပြန်ချက်တွင် နိင်ငံရေးမူဘောင် ရေးဆွဲရေး နှင့်နိင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲတွင် အားလုံးပါဝင်နိုင်ရေးအတွက် အတူတကွကြိုးစားသွားရန် တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များအကြား နားလည်မှုရရှိပါသည်ဟု ဆိုထားသည့်အတွက် ထိုလုပ်ငန်းစဉ်တွင် အားလုံးပါမှ သွားကြမည်ဆိုသည့်သဘော မဟုတ်ပေ။
စက်တင်ဘာ ၉ ရက်နေ့ တိုင်းရင်းသားထိပ်သီးခေါင်းဆောင် ၅ ဖွဲ့နှင့်သမတဦးသိန်းစိန်တွေ့ဆုံပွဲတွင် တပ်အင်အားမရှိသည့် လက်နက်ကိုင်တိုင်းရင်းသား ၃ ဖွဲ့ကို အပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးပြုလုပ်စရာမလိုဘဲ နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲတွင် တိုက်ရိုက်ပါဝင်နိုင်သည်ဟုဆိုသော်လည်း ဦးအောင်မင်းက မွန်ပြည်သစ်ပါတီ ဥက္ကဌနှင့်တွေ့ဆုံစဉ် မွန်ပြည်သစ်ပါတီအနေဖြင့် အပစ်အရပ်စာချုပ်လက်မှတ်မထိုးပါက နိုင်ငံရေး ဆွေး နွေးပွဲတွင် လေ့လာသူအဆင့်သာ ပါခွင့်ရမည်ဟု ဆိုလာပြန်သည်။
သို့ဆိုက နိုင်ငံရေးမူဘောင်ရေးဆွဲရေးနှင့်နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲလုပ်ငန်းစဉ်တွင် အစိုးရ၏သဘောထားကို နားလည်ရန်ခက်ခဲပါသည်၊ယခုလက်မှတ်ထိုးမည့် ၇ အဖွဲ့သည် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အားလုံး၏ ၃ ပုံ ၁ သာရှိပြီး ၄င်းတို့အထဲတွင် ကရင်အဖွဲ့ ၃ ဖွဲ့နှင့် ရခိုင်၊ပအိုဝ်၊ချင်းတို့ဖြစ်ပြီး တိုင်းရင်းသားလူမျိုး ၄ မျိုးသာဖြစ်သည်၊မြန်မာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာကျောင်းသားများဒီမိုကရက်တစ်တပ်ဦးသည် လက်နက်ကိုင် ကျောင်းသားအဖွဲ့ဟု ဆိုသော်လည်း ကျောင်းသားထုကြီးကို ကိုယ်စားမပြုသလို လူမျိုးအရလည်း မည် သည့်လူမျိုးကိုမျှ တိတိကျကျ ကိုယ်စားပြုမှု မရှိပေ၊ထို့ကြောင့် ဤအဖွဲ့များနှင့်ရေးဆွဲသည့် နိုင်ငံရေးမူ ဘောင်သည် တိုင်းရင်းသားအားလုံးကို ကိုယ်စားပြုနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
ဦးအောင်မင်းအဆိုရနိုင်ငံရေးမူဘောင်ရေးဆွဲရေးတွင် အစိုးရခွင့်ပြုမှပါဝင်ခွင့်ရမှာဖြစ်သည့်အတွက် နိုင် ငံရေးမူဘောင်ရေးဆွဲရေးနှင့်နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲလုပ်ငန်းစဉ်တွင်အစိုးရကဦးဆောင်သွားမည်သဘော သက်ရောက်ပေသည်၊ဤသည် တန်းတူရေး နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးအဖြေရှာရေးစံနန်းနှင့် လွဲစေပါသည်။
တနိုင်ငံလုံးအပစ်ခတ်ရပ်စဲရေးစာချုပ်အပိုဒ် ၂၁ ခ တွင် နိင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲလုပ်ငန်းစဉ်များ၊ ဆွေးနွေး မည့်အကြောင်းအရာများ၊ဆွေးနွေးမည့်ပုံစံနှင့်စပ်လျဉ်း၍ အသေးစိတ်ဖော်ညွန်းထားသည့် ဆွေးနွေးပွဲ မူဘောင်တရပ်ကို စာချုပ်လက်မှတ်ရေးထိုးမည့်အချိန်မှစ၍ ရက်ပေါင်း ၆၀ အတွင်း ပါဝင်သင့်ပါဝင် ထိုက်သူများနှင့်အတူတကွ ပူးတွဲရေးသားဖော်ဆောင်ရန်ဟု၍ ပါရှိပါသည်၊ဤစာချုပ်အရ နိုင်ငံရေးမူ ဘောင်ရေးဆွဲသည့်အဆင့်မှာပင် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အစည်းတခုတည်းမကဘဲ တိုင်း ရင်းသားနိုင်ငံရေးပါတီများနှင့်အခြားပါဝင်သင့် ပါဝင်ထိုက်သူများပါဝင်စေရမည်သဘော သက်ရောက် ပေသည်။
သို့ဖြင့် အစိုးရသည်နိင်ငံရေး ဆွေးနွေးပွဲတွင် ၄င်းတို့နှင့်သင့်မြတ်သည့် တိုင်းရင်းသားလက်နက် ကိုင်အဖွဲ့များနှင့်လုပ်ဆောင်ပါက ပြည်တွင်းငြိမ်းချမ်းမှုတည်ဆောက်ရေးလုပ်ငန်း အောင်မြင်မည် မဟုတ်ပေ။
အပစ်ရပ်လက်မှတ်ထိုးရေးနှင့် အစိုးရ၏စေတနာ
ယခုအပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးလက်မှတ်ထိုးမည့်အချိန်သည် ရွေးကောက်ပွဲကျင်းပချိ်န်နှင့်အလွန်နီးကပ်နေ ပေသည်၊အကယ်၍ အောက်တိုဘာ ၁၀ ရက်နေ့တွင် လက်မှတ်ထိုးဖြစ်ပါက နိဝင်ဘာ ၈ ရက်ရွေး ကောက်ပွဲနှင့် တလပင် ခွာပါသည်၊စာချုပ်အရ အပစ်ရပ်လက်မှတ်ထိုးပြီး ရက်ပေါင်း ၆၀ အတွင်း နိုင်ငံ ရေးမူဘောင် ရေးဆွဲနိုင်ခဲ့လျှင်တောင် နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲကို ရက်ပေါင်း ၉၀ အတွင်းကျင်းပပါက ၄င်းအချိန်သည် အစိုးရအသစ်အာဏါလွဲချိန်ဖြစ်၍ ယခုအစိုးရလုပ်ဆောင်နိင်မည်လားဟု မေးစရာဖြစ် လာပါသည်။
သို့ဖြင့် အစိုးရသည် ယခုအပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးကို အားလုံးပါဝင်အောင် အသေအချာပြုလုပ်ပြီး နိုင်ငံ ရေးမူဘောင်ရေးဆွဲရေးနှင့်နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲလုပ်ငန်းစဉ်ကို နောက်အစိုးရလက်ကိုလွဲပေးပါက ပိုပြီး လက်တွေ့ပေအုံးမည်။
သို့သော် ဝန်ကြီးဦးအောင်မင်းနှင့် မြန်မာငြိမ်းချမ်းစင်တာမှ တာဝန်ရှိသူများသည် အပစ်ရပ်စာချုပ်ကို ယခုအစိုးရလက်ထက်တွင် လက်မှတ်မထိုးနိုင်ပါက နောက်အစိုးရလက်ထက်တွင် အသစ်ပြန်စရမည် ဟုဆိုပြီး အပစ်ရပ်စာချုပ်လက်မှတ်ထိုးရန် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များကို နည်းမျိုးစုံဖြင့် ဖိအားပေးလာသည်ကို တွေ့ရပေသည်။
တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အားလုံး လက်မှတ်ထိုးမထိုး မဆုံးဖြတ်ရသေးဘဲ အပစ်ခတ်ရပ်စဲရေး အခန်းအနားတက်ရောက်ရန် နိုင်ငံခြာဧည့်သည်များအား ဖိတ်ခေါ်ခြင်း၊အပစ်အရပ်စာချုပ်နှင့်စာချုပ်ပါ လုပ်ငန်းစဉ်များကို မီဒီယာ၊လူထုအဖွဲ့အစည်းများနှင့်သံဃာတော်များအား ချပြနေခြင်းဖြင့် တိုင်းရင်း သားအဖွဲ့အစည်းများကို လက်မှတ်ထိုးရန် ဖိအားပေးနေသည်။
စစ်ရေးအားဖြင့်သော်လည်ကောင်း၊နိင်ငံရေးအားဖြင့်သော်လည်ကောင်း၊ဖိအားပေးနည်းသည် ပြည် တွင် ငြိမ်းချမ်းရေးကို မတည်ဆောက်နိုင်ပါ၊တဦးအပေါ်တဦးယုံကြည်မှုဖြင့်သာ တည်ဆောက်နိင်မည်၊ အစိုးရအနေဖြင့် တိုင်းပြည်တွင် ဖြစ်ပွားနေသော ပြည်တွင်းစစ်ကို အမှန်တကယ်အဆုံးသတ်လိုပါက တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များ၏ယုံကြည်မှုကို တိုးပွားစေနိုင်သည့် တိုင်းရင်းသားဒေသများတွင် ထိုးစစ်ဆင်နေမှုများရပ်စဲခြင်းအပါအဝင် ၄င်းတို့တောင်းဆိုနေသော အပစ်ခတ်ရပ်စဲရေးနှင့်နိုင်ငံရေး တွေ့ဆုံဆွေးနွေးရေးတွင် အားလုံးပါဝင်နိုင်ရေး၊ပြည်နယ်များကို အာဏါပိုခွဲဝေပေးနိင်မည့် ၂၀ဝ၈ အ ခြေခံဥပဒေပြင်ဆင်ရေးနှင့် အနာဂတ်ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုတည်ဆောက်ရေးတိ်ု့ကို အပြောမဟုတ် ဘဲ အလုပ်နှင့်သက်သေပြရန်လိုအပ်ပေသည်၊သို့ဖြင့် ပြည်တွင်းငြိမ်ချမ်းရေးသည် အစိုးရ၏လက်ထဲ တွင်သာ ရှိနေသည်ဟု ထင်မြင်မိပါသည်။
